[BAHAGIAN 1 - Sejarah Tulisan Jawi dan Rumi]
Sebelum orang-orang Melayu menggunakan tulisan jawi, sekurang-kurangnya tiga jenis tulisan pernah digunakan oleh orang-orang Melayu iaitu Rencong, Kawi dan Palava. Di antara ketiga-tiganya, hanya tulisan rencong sahaja merupakan tulisan yang benar-benar tulisan yang dihasilkan oleh orang Melayu tanpa pengaruh dari luar.
Setelah penyebaran Islam di Kepulauan Melayu, orang-orang Melayu Klasik cuba untuk terus menggunakan ketiga-tiga tulisan ini untuk menulis tentang Islam. Mereka mendapati ketiga-tiganya tidak sesuai kerana tidak mampu untuk merakam bunyi perkataan-perkataan baru dari al-Quran dan hadis secara tepat. Daripada mencipta atau menambah huruf baru, orang-orang Melayu Klasik telah mengambil keputusan untuk mengabaikan terus ketiga-tiga tulisan tersebut. Sebaliknya, orang-orang Melayu Klasik cuba mengeksperimennya ke atas huruf-huruf Arab dengan mengejanya dalam bahasa Melayu. Hasilnya, lahirlah tulisan Jawi yang berasaskan huruf-huruf Arab dengan beberapa huruf tambahan dan digunapakai dalam sistem persuratan Bahasa Melayu Klasik.
Kemudian setelah kedatangan penjajah barat seperti British dan Belanda ke Kepulauan Melayu, tulisan rumi mula mengambil tempat menggantikan tulisan jawi meskipun sebenarnya pada ketika itu, masyarakat Melayu sudahpun mempunyai ejaan jawi yang lengkap (meskipun ada sedikit perbezaan). Dan tulisan rumi mula berkembang di Kepulauan Melayu dengan sehingga pada tahun 1963, satu akta yang dikenali sebagai 'Akta Bahasa Kebangsaan' diperkenalkan.
Sebelum orang-orang Melayu menggunakan tulisan jawi, sekurang-kurangnya tiga jenis tulisan pernah digunakan oleh orang-orang Melayu iaitu Rencong, Kawi dan Palava. Di antara ketiga-tiganya, hanya tulisan rencong sahaja merupakan tulisan yang benar-benar tulisan yang dihasilkan oleh orang Melayu tanpa pengaruh dari luar.
Setelah penyebaran Islam di Kepulauan Melayu, orang-orang Melayu Klasik cuba untuk terus menggunakan ketiga-tiga tulisan ini untuk menulis tentang Islam. Mereka mendapati ketiga-tiganya tidak sesuai kerana tidak mampu untuk merakam bunyi perkataan-perkataan baru dari al-Quran dan hadis secara tepat. Daripada mencipta atau menambah huruf baru, orang-orang Melayu Klasik telah mengambil keputusan untuk mengabaikan terus ketiga-tiga tulisan tersebut. Sebaliknya, orang-orang Melayu Klasik cuba mengeksperimennya ke atas huruf-huruf Arab dengan mengejanya dalam bahasa Melayu. Hasilnya, lahirlah tulisan Jawi yang berasaskan huruf-huruf Arab dengan beberapa huruf tambahan dan digunapakai dalam sistem persuratan Bahasa Melayu Klasik.
Kemudian setelah kedatangan penjajah barat seperti British dan Belanda ke Kepulauan Melayu, tulisan rumi mula mengambil tempat menggantikan tulisan jawi meskipun sebenarnya pada ketika itu, masyarakat Melayu sudahpun mempunyai ejaan jawi yang lengkap (meskipun ada sedikit perbezaan). Dan tulisan rumi mula berkembang di Kepulauan Melayu dengan sehingga pada tahun 1963, satu akta yang dikenali sebagai 'Akta Bahasa Kebangsaan' diperkenalkan.
"9. Tulisan bagi bahasa kebangsaan ialah tulisan Rumi: dengan
syarat bahawa ini tidak melarang penggunaan tulisan Melayu,
yang lebih dikenali dengan nama tulisan Jawi, bagi bahasa
kebangsaan."
Lalu bagaimanakah nasib tulisan jawi pada ketika itu? Ya tulisan jawi mula dipinggirkan sungguhpun akta tersebut tidak melarang penggunaan tulisan jawi, tetapi mungkin dek kerana meluasnya penggunaan tulisan rumi menyebabkan tulisan jawi dipinggirkan. Sehinggalah pada tahun 1985, kerajaan mula menyedari akan kepentingan tulisan jawi sebagai 'Warisan Dunia Melayu', lalu mewajibkan pelajaran tulisan Jawi di sekolah-sekolah agama. Banyak usaha dilakukan namun ia kurang berkesan kerana sudah ramai anak muda dan golongan dewasa yang buta Jawi.
[sambung ke Bahagian 2]
[sambung ke Bahagian 2]
Tiada ulasan:
Catat Ulasan